maandag 12 november 2018

Bouquet garni


 bouquet garni

...voor de jeugd, toch voor de hele kleintjes die geen stukje thym in gelijk welk gerecht willen ontdekken. Ze krijgen hun bord, ze kijken, ze inspecteren met hun vork, roeren alles overhoop want er zou daar toch ergens een stukje kweetnietwat te vinden zijn. Dus heeft omi daar het volgende op gevonden; uit de bak infusen en thee's neemt ze een t-sac, een teafiltertje, propt er alle lekkere kruiden van haar tuin in, plooit het toe en fixeert het met een tandenstoker. Moeten we een patent op vragen of brandde dat licht al elders?

zondag 1 mei 2016

Epeautre entre autre

une trouvaille
après des années




 Depuis que j'ai suprimé le (froment de ) blé , les patates, le riz et les pâtes (les conseilles de Voedselzandloper),  mon tractus digéstif n'est plus rouspétant, le ventre diminu et ça sent plus àgréable, là entre ma tête et mes jambes.
 C'est que quand j'ai de la visite que j'essaye d 'offrir quelque chose connu mais adapté. Surtout avec des enfants. Quelqu'un du magasin bio m'avait dit que le Triticum spelta,  l'épeautre n'était pas un grain.
Mais si, c'est un grain bien qu' un de plus vieux. Hildegard von Bingen écrivait au douzième siècle que l"epeautre contient tout ce qu'a besoin un être humain.  Spelt maakt deugdelijk bloed, geeft een rein gemoed en de gave van blijmoedigheid.
Epeautre nous donne le sang vertueux , une conscience pur et le don d'enjouement.
Quoi en faire?
Des cr  è   pes!

300gr de farine d'épeautre partiellement intégrale bio
une poigée d'avoine
500 ml lait d'amande
belle pincée de sel
1 c.à.s. d'huile de colza
3 oeufs à fouetter
dans le saladier
fines tranches de pommes




 L’épeautre serait l'ancetre du blé . Il est nourrissant , énergétique, facile à digérer et est généralement bien toléré par les personnes sensibles au gluten
Il a une saveur de noix et sa farine est panifiafle et donne un pain avec une texture très fine ( c'est mon pain préféré )
l'epeautre constitue un excellent substitut du blé.

Spelt heeft een heilzame werking op tal van vlakken. Het is goed voor reuma, kanker, migraine, zenuwontstekingen, depressies, suikerziekte, zwaarlijvigheid, immuniteitsziekten en voor allerlei allergieën zoals bijvoorbeeld tarwe. (blé de froment)

woensdag 27 april 2016

Brandnetel pesto d'orties




-Hier heb je wat te lezen, zei mijn buurvrouw en stopte me wat tijdschriften toe.
Ze kwam nooit met lege handen, bezocht me dagelijks toen ik met mijn krukken rondpikkelde maar veel in de zetel zat te zitten, een dik half jaar terug.
De krukken heb ik al lang aan de kapstok gehangen, verhuisde en toch spaart de buurvrouw trouw de 'Primo' voor mij. Naast het oplossen van het Zweeds kruiswoordraadsel om Mr Alzheimer buitenshuis te houden - grapje want wandelen is een beter preventie - lees ik trouw de rubriek 'Kruidig leven' van Birgit Vrijsen. Het zou mijn motto kunnen zijn, maar zij was eerst. Toen ik bij haar rubriek een foto van een (bloeiende, pluk nooit bloeiende!) brandnetel zag maakte ik een vreugdesprongetje en dan dat poepsimpel gerecht, ik kon amper wachten.
Lang hoefde dat niet want het regent wel wat de laatste weken maar dat heeft zijn voordelen: brandnetels floreren bij water én je moet ze amper wassen na de -tigste plens, hagel of sneeuwbui, zo eind april. Veel heb ik er nog niet in deze nieuwe tuin maar ik koester ze, rij er met mijn grasmachine schonekes naast. Ze zijn mooi stevig en hebben een paarse gloed in de top. En ze prikken.
Met de paardenbloemblaadjes had ik meer moeite, de bloeitijd is ruim voorbij. De pluisbollen zijn uitgeblazen sinds ik mijn kleinkinderen de truc leerde. 'Ja', sprak de vierjarige ernstig met de lege steel in zijn hand, 'ze houdt van mij'.

Dit heb je nodig: brandnetels, paardenbloemblad, basilicum, olijfolie, parmezaan, look, zeezout, zwarte peper en walnoten die ik gemakshalve verving door pijnboompitten want die moest ik niet meer kraken.
Al het groen grondig reinigen, vooral het laaggrondse paardebloemblad, droogzwieren en volg dan je gevoel. Ik begin dus niet met de aanbevolen halve kop olijfolie en mix niet alles door elkaar, proef na elke mixbeurt tot het lekker genoeg is.

 En, nee, het prikt niet op de tong, enkel aan mijn vingertoppen.

vrijdag 18 maart 2016

Pascale met groenten



Geloof het of niet, ik blijf eten en nog niet zo een beetje. Tijd om terug te schroeven zelfs, minder brood! Daarom opende ik het enige kookboek dat ik van Pascale Naessens bezit: 'Puur Genieten - 2012'. Ze had me niet geïmpressioneerd de eerste keer dat ik het boek opensloeg al maakte ik toch snel twee makkie gerechten die inderdaad succes oogstten. De verkoop van haar kookboeken hebben haar geen windeieren gelegd, geen kok zijnde staat ze aan de top met haar kookboeken. In de Humo van deze week vind ik haar als 42ste in de lijst van de 50 rijkste binnenlandse entertainers met een duizelingwekkend bedrag van 1.005.299 euro, maar haar man, Paul Jambers prijkt op de tweede plaats en is zeven keer zo vermogend. En samen zijn ze in de zevende hemel. Het bestaat.

Wat stond er nu op mijn verlanglijstje? Véél groenten; weinig rauwkost en zetmeel; een manier om mijn opstandige maag en weegschaal te sussen.
'Mozzarella met groenten en walnoten' op p.168 bleek aan al die wensen tegemoet te komen.
Voor de verandering kocht ik een bufala mozarella want zovéél lekkerder las ik her en der.
Klopt, al mag je de véél eraf laten en het laat zich minder makkelijk snijden dan de gewone.
Haar tip: voor mooi resultaat:koop voorgesneden mozzarella plakjes kopen of gebruik andere voorgesneden kaas.


Telaat, maar laat me nu alle groenten in huis hebben voor het recept, een pak meer zelfs, ik ben een groentenkoper.
Het principe: snij alles in fijne repen en stoof eerst de hardste groente. (wortel, paprika, prei, courgette). Peper, zout en olijfolie zijn basisingrediënten voor Pascale en worden bijgevolg op geen enkele pagina vermeld, lees ik achteraf op p.33. Ik heb mijn gevoel gevolgd, de pepermolen en het zoutvat naar eigen behoeven gehanteerd, enkele bruine boschampignons toegevoegd en een toren proberen te imiteren zoals zij er een heeft opgebouwd, balsamicosiroop, sesamzaad, walnoten dienden als smaakmakers en versiering.
Besluit: zeer eetbaar als vegetariër maar wat lauwer ben ik over de temperatuur van dit gerecht; combinatie koude kaas, sla en warme groenteslierten.
Of had ik alles moeten laten afkoelen?

maandag 14 december 2015

the last one

Dit is hem dan, mijn aller-, allerlaatste tomaat uit eigen kweek, half december 2015.
Nog glanzend en nièt in de koelkast bewaard.
In de herfst bleven er nogal wat onrijpe tomaten hangen en over de aanpak ervan verschilden mijn buurman en ik van mening. Hij had veel meer groene tomaten dan ik omdat zijn serre in de namiddag overschaduwd werd door de eik van zijn buur. Mijn serre staat quasi in volle zon op een palmpilaar na die pas zuid-westelijke schaduw werpt.
Vernam ik dat hij de groene afsneed om in zijn koele kelder te doen rijpen. Net het omgekeerde wat mijn pa deed, en ik nu; op een warme, zonnige plek leggen om ze dan per dag dieper te zien blozen.
Die groenhangers blijven echt stevig van structuur wanneer ze rood gekleurd zijn.
Op kamertemperatuur heb ik ze maanden bewaard, geeneen is beginnen rotten.
Vanaf morgen moet ik weer tomaten aankopen, snif.
En overmorgen en eergisteren droom ik al over het kweken van tomaten buiten want volgend jaar woon ik op een andere -, serreloze plek. Of dat zonder tomaat zal zijn is een vraag die me al lang bezighoudt. Minstens één pot met klein tomaatjes, zo ga ik het proberen, maar intussen leer ik het alfabet.

woensdag 4 november 2015

Pounti à la Flamande





-Mama, wil jij wat van die groenten, ik weet niet wat ik ermee moet aanvangen.

Zo is het begonnen. Ze is van goede wil, mijn dochter, daarom ging ze voor het voedselteam met als slogan 'weet wat je eet'. Week 1!
Met vraagogen bekijken we samen het bladgroen.
-Dat is waterkers en dat is kervel met een veel fijner blad, erg lekker en deze grote bladeren met witte stengels...in 't Franse heet dat blette, ken ik van de pounti. Warmoes! Snijbiet zelfs! Maar die kleine botjes groen ken ik niet, hebben ze je niets gezegd of info meegegeven? Ze weet het niet meer, ze is moe, midden verbouwingen, zwanger, de kleintjes zijn ziek geweest, ze moet koken maar dan beslist ze kordaat dat ze van het groen soep zal maken en de bloemkool zal raspen voor een currypasta, de rest krijg ik mee.

Terstond borrelt bij mij het idee een variatie te maken op de pounti maar ik heb het recept niet bij me. Terwijl we samen winkelen met elk één kind in de kar en later twee verdwaalde peuters in de grote Colruyt probeer ik me het gerecht visueel voor te stellen en koop ik op herinnering repen gerookt spek, Ardeense ham en spekblokjes want vlees heb ik nooit in huis. Groenten heb ik, eitjes ook.

's Avonds in bed zoek ik in het boek 'Je cuisine pour vous' het recept op om nog eens grondig na te lezen. De rechterbladzijde is gevuld met een grote foto van brandnetels in bloei, nét die netels die je niet mag plukken! Aan netels heb ik geen gebrek, ik zal ze zelfs niet moeten ontstelen, kan gewoon topjes trekken, dat bespaart me werk, reken ik in bed uit. Gedroogde pruimen mis ik...zzz


Die ochtend neem ik amper tijd om te ontbijten want ik weet dat ik aan een bewerkelijk recept begin. Mijn eerste werk is een grote kom bedauwde brandneteltoppen plukken, in kamerjas, sjaal rond de nek en met reuze XXl huishoudelijke handschoenen die je alleen aan de Brusselse Zuidmarkt kan kopen. Uit mijn serre haal ik een bos peterselie. Terug binnen reinig ik, nog steeds met de roze handschoenen de netels, kook ze kort en giet ze af in een vergiet. Dat doe ik ook met de 400gr ontsteelde spinazie, de versneden blette en dat klein ondefinieerbaar klein groen. Pas als de groente enigszins afgekoeld zijn kan ik aan het uitknijpen beginnen tot er een bijna droge bal groen overblijft.
De peterselie hak ik fijn en ook een sjalot. Doe spekblokjes in een pan op matig vuur, ze mogen niet krokant en doorbakken zijn want het origineel recept vereist een gekookte homp spek. De pan spek  ledig ik op een bord met huishoudrol.


In een rechthoekige cakevorm schik ik 30 schellen gerookt spek, omdat ze zo dun gesneden zijn bedek ik op de bodem extra met Ardeense hesp. Het laatste dat je wil is dat het deeg gaat kleven aan de bodem.


We zijn er nog niet, er moet nog een deeg gemaakt van: 200 gram bloem, 50 gram havermout, 6 eieren. Alles samen in een grote kom mengen.


Beetje bij beetje melk toevoegen om een gladde massa te bekomen. Flink peperen, zout hoeft niet. Pas dan mogen alle groenten erin, ook de sjalot, peterselie, de spekblokjes en de fijn versneden Ardeense ham.
De mal voor de helft vullen en gezien ik geen pruimen heb gebruik ik rozijnen. Volgende keer doe ik er veel meer bij want die zoete toets middenin is verrassend lekker. Misschien ook dadels, vijgen, zaden of noten, of vervang ik de bloem door boekweit of spelt, gebruik ik minder of geen spek...


Tijdens het fantaseren vul ik de mal verder aan en bedek de deeg met geschrankte spekreepjes.
Oven op 200 ° en gedurende een uur bakken. Tijd om de afwas te doen. Al bij al mag je vier uren uitrekenen van stap één tot de gebakken pounti. Met een beetje sjans krijg je het nog warm uit de mal. Ik laat het afkoelen om het er dan in één klop uit te krijgen. Pounti kan je warm en koud eten. Koud als voorgerecht bij een slaatje, of warm als hoofdgerecht


Pounti is een typisch Frans regionaal recept met honderd variaties; ga Google-en op pounti-afbeeldingen.
Le pounti ou picoussel est un mets ancien du Rouergue et de la Haute-Auvergne faisant partie des usages culinaires actuels de l'Aveyron et du Cantal, dans le Massif central.

maandag 26 oktober 2015

een krab druiven

Er hing een onaangenaam geurtje in de serre, iets rottend zeg maar. De oorzaak was alras achterhaald: de druiven. Eigen schuld hoor, druiven hoor je tijdens het groeien uit te dunnen, dat zag ik vader zaliger toch doen; teveel druiven op een tros verstikken de binnenste. Druiven 'krenten' heet dat: tijdens de bloei met duim en wijsvinger het teveel aan druiven wegwerken zodat de overige druiven alle ruimte krijgen om door te groeien.

En niet dat ik mijn serre verwaarloos, wel integendeel, ik ben er dagelijks te vinden, al des ochtend, bv. als mijn serre in volle gloed staat van een oostelijk opkomende zon.

Scheuten en bladeren waren vaak genoeg ingesnoeid en had ik rondomrond geen welige tomatenstruiken staan had het gekund. Ik zag het verstikken gebeuren maar kon niet aan de trossen. Met als logisch gevolg een rottingsproces aan de gang.

Kwam er een vriendin langs, een zelfheelster als het ware met een grote passie voor opc's. Wist ik pas toen ik ze mijn serre binnen leidde. Ze was reuzeblij een grote tros, de grootste, druiven mee naar huis te krijgen én noten, én tomaten én scheuten van ...) want opc's zitten niet enkel in druivenpitten maar ook in de schil, voegde ze er aan toe. Dat liet ik me geen twee keer zeggen, je had me moeten zien die opc's  tot mij nemen!

Tot dat kwalijk odeurtje. Zonde maar hier moest gehandeld worden en wel drastisch. Moedig nam ik het besluit om alle 'krabben' (van 't Franse 'grappe') - moe j'en krab druven ein?'  sprak Kortrijkzaan pa zaliger - te snoeien om er sap van te maken. Twee keer gekookt zonder toevoeging van wat ook om  uiteindelijk anderhalve liter over te houden.

Maar lekker dat dat is.

vrijdag 2 oktober 2015

Et tu quoque, Julius?



Altijd ligt er rommel naast mijn pc. Papiertjes, to-do-lijstjes, schrijfgerief, krantenknipsels die ik bewaar voor hen die het zéker moeten lezen of een foto. Deze bijvoorbeeld uit een weekendkrant, een prachtfoto van Julius Persoone, de zestienjarige bijna-kok, zoon van befaamd chocolatier die het in z'n eentje klaarspeelt om 144 tomatenrassen te kweken.


Soms zou ik ook zo in mijn serre willen soezen om in de warmte de tomaten te horen groeien, mochten mijn benen het languit liggen maar vooral het-weer-opstaan-zonder-steun toelaten. 
Dagelijks vertoef ik er een minstens een halfuur, ik besef het pas wanneer ik terug buiten sta.


Elk jaar krijg ik vier tomatenplanten van mijn buurman die hij, net als mijn vader zaliger, uit eigen zaden kweekt. De andere koop ik. Had al een heel plan in gedachten om de coeur de boeuf van betere steun te voorzien want die twijgen kunnen de vruchten niet dragen maar ik zag van het plan af.


Dat had ik gehad, dit jaar eens een paar vreemde rassen moet ik gedacht hebben, zebra-dingens en gele tomaten, zwart vond ik erover. Beetje kippenmest, véél water, dakraam dicht, deur open, nooit omgekeerd. Wat een zorg. Als ik er een paar dagen uittrok liet ik alles openstaan, beter dat dan uitgedroogde planten.
'Ge geeft ze teveel water, ze gaan barsten'.
Nietes.


Tomaten dieven, zien groeien, snoeien, zien blozen. Tomaten uitdelen, verse soep maken of een koude schotel. En dan verbaasd proeven van een rijpe, lekker zoete groene.
Moet je doen.